Życie związane z porozumiewaniem się poprzez klikanie na telefonach, laptopach jest pozbawione komunikacji werbalnej, bezpośredniej. Wskutek unikania dialogów, zanikają umiejętności prawidłowego układania zdań w poprawnej formie gramatycznej. Powstaje lęk przed mówieniem. Brakom komunikacji towarzyszy brak odbierania słuchu z bodźców naturalnych. Co nas dotyka i jak to boli?
1.Wystarczy popatrzeć na mimikę ludzi, niewielu dzisiaj potrafi marszczyć nosek, twarze ludzi są maskowate, pozbawione mimiki, bruzd.
Bo? Bo człowiek nie gestykuluje, nie pokazuje emocji. On używa palca. Nos marszczy tylko gdy psika, a i tak robi to bez głosu, bo nie musi wydawać odgłosów, wszystko dookoła niego jest na ekranie. Albo też dlatego, że nie musi odpowiadać, także nie ćwiczy odgłosów Aaa-psik, nie gimnastykuje twarzy.
Patrzę na twarze i widzę nieśmiałość, niepokój, kontakt wzrokowy jest unikany. Na buziach nie da się odczytać drogi jaką przebył człowiek w swoim życiu, czego doświadczył. Ale też na twarzach nie płyną łzy. Dobrze, że wykonuję pacjentom terapię ręki to wówczas odkrywam częściowo jaką drogę odbył człowiek, albo co robił w swoim życiu, widząc jego dłoń. Klęski zamiany porozumiewania na klikanie będziemy doświadczać jeszcze bardzo długo. Pociecha w sporcie i emocjach, które nie zgasną, a my świadomi ludzie, profesjonaliści musimy dawać temu przykład .
Innym aspektem jest brak żucia, ludzie wciągają pokarmy w formie półpłynnej, nie mają czasu na gryzienie, żucie, mieszanie ze śliną i połykanie. Nie doznają sytości. Nie czuja smaku. Ich zęby nie trenują i zanikają mięśnie kącików warg, policzków. Nieprawidłowo połykają ślinę. Nie pionizują języka. Czas nauczyć się to wykonywać. Picie przez rurki drenujące, Facial flexi, masaże, wibratory logopedyczne i cały proces stymulacji czas wprawić w ruch.
2.Często występujące wśród młodzieży – mutyzm wybiórczy. Problem ten polega na wycofywaniu się dziecka z życia jakie prowadziło. To zaburzenie lękowe, poprzez artykulację jej braki, zajmujące coraz większe obszary mowy jest leczone przez neurologopedów i psychologów. Na przykład dziecko nie miało problemów w rozmowach w szkole i nagle przestaje się zgłaszać do odpowiedzi i nie wypowiada ani słowa do kolegów. Dziecko rozmawia tylko z rodzicami. Terapia polega na oswajaniu z osobami np. terapeuty, z diagnozą całej rodziny. Terapia neurologopedyczna zazwyczaj zaczyna się od odwrażliwiania i stymulowania zaburzonych fragmentów ciała i rozwoju umysłowego dziecka. Zajęcie się wstrętem do zapachów, niechęcią dotykową do pewnych ubrań, osób, odgłosów jest stopniowym dawaniem dziecku nowych kodów. Sfery zaburzone to receptory występujące w dłoni, stopie i na języku. Zajęcie się nimi, poprzez odczuwanie ciepła, zimna, okazywania przed innymi swoich potrzeb głaskania, czułości pomaga uzewnętrznić pokłady potrzeb spod szyby. A w następstwie pomaga człowiekowi się zaakceptować, ogrzać przy innych. Może i kiedyś dać innym część swojego ciepełka. Odczuwanie swoich sfer, kiedyś niedowrażliwych, odnajdywanie smaków z dzieciństwa lub odkrywanie swoich upodobań zapachowych, smakowych sprawia, że życie nabiera barw i zaczyna nam się podobać
Segment pacjentów mających problemy słuchowe, z przetwarzaniem informacji, wzrost chorób otępiennych, rodzące się dzieci z niedorozwojem ciała modzelowatego, choroby genetyczne, chromosomowe to wymaga zastosowania urządzeń , nowych technologii. Są wśród nich: EEG biofeedback, terapia przetwarzania słuchowego, terapia głosowa przy uzyciu słuchawek Forbrain, ćwiczenia emicji głosu, Eardroc oddziaływanie na trąbkę słuchową, Facial Flexi, łyżeczki Ora-life, Z-graber, kinesjotaping, a także szereg innych.
FAS. Tym , co „na
pierwszy rzut oka” wskazuje na podejrzenie FAS są cechy dysmorfii. Są to cechy
wyglądu zewnętrznego takie jak: płaskie czoło, mały zadarty nos, wąska górna
warga, deformacje uszu, szeroko rozstawione oczodoły, opadające powieki, brak
rynienki podnosowej.
FAS może się
charakteryzować różnym stopniem upośledzenia. Dzieci z tym schorzeniem mogą
mieć iloraz inteligencji od 29 do 120 IQ. Wiele spośród nich kończy szkole
średnią z minimalnym dodatkowym wsparciem i niewielką dodatkową pomocą w
adaptowaniu się do warunków szkoły, inni będą mogli osiągnąć to tylko dzięki
ciężkiej pracy. Jednak największa grupa dzieci przerwie naukę, często na
poziomie niższym od ich potencjalnych możliwości.
Cechy obserwowane u dzieci z FAS to:
- trudności w przyswajaniu informacji, trudności w kojarzeniu, zapamiętywaniu
- słaba samokontrola,
- impulsywność (labilność emocjonalna),
- trudności z koncentracją uwagi,
- zaburzenia funkcji percepcyjnych,
- problemy z matematyką,
- brak refleksji,
- trudności w nauce czytania, niezrozumienie pojęć,
- niepłynność mowy, mowa biegnąca, brak stabilności wypowiedzi
- zaburzone przywiązanie,
- trudności w funkcjonowaniu społecznym,
- trudności z oceną sytuacji, trudności z rozumieniem pojęć abstrakcyjnych,
- problemy z pamięcią, powtarzanie materiału do sprawdzianu zakończone fiaskiem
- trudności z orientacją w czasie i przestrzeni,
- zaburzenie procesów poznawczych, w tym przetwarzanie informacji,
- niska świadomość własnej osoby,
- nieumiejętność rozwiązywania problemów.
Uczniowie z FAS mogą nietypowo reagować na nieznane frustrujące sytuacje, od wycofania, po agresję. Dziecko takie może często wpadać w furię. Młodzież często cierpi na mutyzm wybiórczy, niechęć wchodzenia w nowe sytuacje, podejmowanie ryzyka, problemy z nawiązaniem i utrzymaniem nowych znajomości.
Pomoc w zakresie szkolno-edukacyjnym dla dziecka z zespołem FAS również powinna być kompleksowa i obejmować w zależności od potrzeb:
- zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze,
- zajęcia korekcyjno-kompensacyjne,
- zajęcia logopedyczne,
- ćwiczenia koncentracji uwagi, motywacji, planowania mowy i myślenia,
- Można to uzyskać poprzez treningi EEG Biofeedback, ćwiczenia głosowe, motywujące i sprawcze.