To sytuacja w której zazwyczaj nie ma zbyt wielu jednoznacznych przesłanek umożliwiających rozstrzygnięcie, które objawy wskazują na samoistne opóźnienie rozwoju mowy, a które na niedokształcenie mowy o typie afazji. W rozstrzygnięciu bierzemy pod uwagę wskaźniki mowy. Mowa to nie tylko tzw. nadawanie (produkcja) czyli mowa czynna, ale też jej odbiór (percepcja), czyli rozumienie mowy otoczenia. Mowa to nie tylko produkcja dźwiękowa, ale też innego rodzaju komunikaty, jakimi są gesty i mimika, czyli tzw. mowa ciała. Te właśnie obszary rozwoju komunikacji dziecka mogą być wskaźnikami istotnymi w sytuacji różnicowania pomiędzy opóźnionym rozwojem mowy a niedokształceniem mowy o typie afazji.

Podsumowując istotny jest: 1.poziom i zakres rozumienia mowy 2.umiejętność wykorzystywania mimiki i gestów w procesie komunikacji. Przy niskim poziomie i ubogich gestach należy jeszcze wykluczyć lub usunąć bariery wewnątrz jamy ustnej. A także sprawdzić słuch, wzrok, współpracę ręki z resztą ciała.